ما در این مطلب قصد داریم به معرفی اختلال دلیریوم بپردازیم، این اختلال یکی از اختلالات شایع در سالمندان است که می تواند هوشیاری آن ها را تحت الشعاع قرار دهد. این بیماری به نام روان آشفتگی نیز شناخته می شود و ممکن است اثرات جبران ناپذیری را بر زندگی روزمره افراد بگذارد. بیماری دلیریوم آگاهی افراد را نسبت به جامعه اطرافشان کاهش می دهد. به همین دلیل ممکن است در مواردی سبب آسیب های بسیار جدی به روح و جسم افراد شود، در ادامه به معرفی علائم نشانه ها و راه های درمان این بیماری خواهیم پرداخت، برای کسب اطلاعات بیشتر تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.
اختلال دلیریوم چیست؟
اختلال دلیریوم یک بیماری روانی است که با تغییرات در شناخت، حالت روحی، رفتار و عملکرد مرتبط است. این اختلال در بیشتر موارد در افراد مسن و بیماران بستری در بیمارستان ها رخ می دهد. با این حال، ممکن است در هر سنی و در هر شرایطی رخ دهد. علائم و نشانه های اختلال دلیریوم می تواند شامل تاری دید، گیجی، تب و شکستگی عمومی، تغییر در حالت روحی (مانند خشم، اضطراب، و یا خود شیفتگی)، تغییر در شناخت (مانند افزایش فراموشی یا گیجی)، تغییر در رفتار (مانند تعقیب و یا حمله) و تغییر در عملکرد (مانند تغییر در خواب و یا خوراکی) باشد.
درمان اختلال دلیریوم بستگی به علت مبتلا شدن دارد. در صورتی که علت دارویی باشد، ممکن است نیاز به تغییر داروها و یا قطع دارو دارید. در صورتی که علت بیماری بدنی باشد، باید بیماری مبتلا به درمان رسانده شود. در صورتی که علت ناشناخته باشد، درمان شامل محافظت از ایمنی بیمار، کنترل علائم، مراقبت از نیازهای پایه ای بیمار و ایجاد محیطی آرام برای بیمار است.
علل اختلال دلیریوم می تواند شامل مصرف داروهای خاص، عدم تعادل الکترولیتی (مانند کاهش سطح سدیم در خون)، عفونت، بیماری کبدی، بیماری کلیه، بیماری های قلبی، آسیب به مغز و یا خود داروهای ضد روان پریشی باشد. با توجه به خطراتی که با اختلال دلیریوم همراه است، این بیماری باید به عنوان موضوعی جدی درمان شود. بهترین راه برای جلوگیری از این بیماری، پیشگیری از علت های مختلف آن است. در صورتی که علائم اختلال دلیریوم در فردی مشاهده شود، باید به سرعت با پزشک معالج تماس گرفته شود.
راه های درمان دلیریوم
درمان اختلال دلیریوم بستگی به علت مبتلا شدن دارد. در صورتی که علت دارویی باشد، درمان شامل تغییر داروها و یا قطع دارو می شود. در صورتی که عفونت باشد، درمان شامل مصرف آنتی بیوتیک ها و یا داروهای ضد ویروسی است. در صورتی که علت بیماری بدنی باشد، باید بیماری مبتلا به درمان رسانده شود. برای مثال، درمان بیماری کبدی، بیماری کلیه، و یا بیماری های قلبی می تواند به بهبود اختلال دلیریوم کمک کند.
اگر علت اختلال دلیریوم ناشناخته باشد، درمان شامل محافظت از ایمنی بیمار، کنترل علائم، مراقبت از نیازهای پایه ای بیمار و ایجاد محیط آرام برای بیمار است. در این موارد، بهبودی بیماری به تدریج اتفاق می افتد. به علاوه، برخی راه های درمانی می تواند به کاهش علائم اختلال دلیریوم کمک کند. برای مثال، محدود کردن محرک های بیرونی مانند صدا و نور، ایجاد یک محیط آرام و خلوت، استفاده از داروهای ضد اضطراب و خواب، و یا تزریق داروهای ضد روان پریشی می تواند به کاهش علائم اختلال دلیریوم کمک کند.
در برخی موارد، ممکن است نیاز به بستری شدن بیمار در بیمارستان باشد. در این موارد، پرستاران و پزشکان می توانند با کنترل علائم و مراقبت از نیازهای بیمار، به بهبودی اختلال دلیریوم کمک کنند. درمان اختلال دلیریوم بستگی به علت مبتلا شدن دارد. بهترین راه برای جلوگیری از این بیماری، پیشگیری از علت های مختلف آن است. در صورتی که علائم اختلال دلیریوم در فردی مشاهده شود، باید به سرعت با پزشک معالج تماس گرفته شود.
راه های پیشگیری از پیری مغز
پیری مغز یک فرایند طبیعی و غیرقابل اجتناب است که با پایین آمدن عملکرد شناختی، کاهش حافظه، عملکرد اجرایی، توجه و تمرکز همراه است. با این حال، برخی از راه های پیشگیری می توانند به کاهش سرعت و شدت پیری مغز کمک کنند.
- تغذیه سالم: یکی از عوامل مهم در پیشگیری از پیری مغز، تغذیه سالم است. مصرف مواد غذایی با ویتامین های C و E، بتاکاروتن، فولات و اسیدهای چرب امگا-3 می تواند به حفظ عملکرد شناختی و جلوگیری از پیری مغز کمک کند.
- ورزش: ورزش برای حفظ سلامتی جسمی و ذهنی بسیار مهم است. ورزش برای ترمیم مغز، کاهش استرس، افزایش حافظه و توجه، و بهبود عملکرد اجرایی مفید است.
- فعالیت شناختی: فعالیت های شناختی مانند حل مسئله، بازی با کلمات، خواندن و یادگیری چیزهای جدید به حفظ عملکرد شناختی کمک می کند. این فعالیت ها می توانند به تأخیر پیری مغز کمک کنند.
- خواب کافی: خواب کافی و به موقع ممکن است به جلوگیری از پیری مغز کمک کند. خواب به حفظ حافظه، تمرکز و توجه کمک می کند.
- کنترل استرس: استرس بالا می تواند باعث کاهش عملکرد شناختی و حافظه شود. این رویداد ها می توانند به عنوان یک عامل روانی در پیری مغز نقش داشته باشند. بهبود استرس می تواند به حفظ عملکرد شناختی کمک کند.
به علاوه، برخی از عوامل ریسک برای پیری مغز شامل مصرف الکل، سیگار، بیماری های قلبی، بیماری های شرایط مزمن، و عدم تحرک می باشند. جلوگیری از این عوامل می تواند به کاهش ریسک پیری مغز کمک کند. برای پیشگیری از پیری مغز، می توان به تغذیه سالم، ورزش، فعالیت شناختی، خواب کافی، کنترل استرس و جلوگیری از عوامل ریسک توجه کرد.
این راه های پیشگیری می توانند به کاهش سرعت و شدت پیری مغز کمک کنند و برای حفظ عملکرد شناختی و حافظه در سالمندی کمک کنند. بهترین راه برای شروع این رویه های سالم، شروع آن ها از سنین جوانی است و ادامه دادن آن ها در طول دوران بالغی به عنوان یک عادت بهداشتی مفید و مؤثر خواهد بود. همچنین، در صورت بروز علائم نگرانی برانگیز درباره پیری مغز یا مشکلات شناختی، بهتر است با پزشک معالج مشورت کرده و به تشخیص و درمان مشکلات مرتبط با پیری مغز بپردازید.
تغذیه افراد مبتلا به اختلال دلیریوم
اختلال دلیریوم یک بیماری روانی است که با افزایش تحرک، تغییرات در وضعیت ذهنی و رفتاری، و همچنین اختلال در شناخت و حافظه همراه است. به دلیل این که عوارض این بیماری می تواند تحت تأثیر تغذیه باشد، تغذیه مناسب می تواند به بهبود علائم این بیماری کمک کند.
تغذیه متعادل: یکی از راه های مهم برای تحسین درمان اختلال دلیریوم، تغذیه متعادل است. باید از مواد غذایی سالم و متنوع استفاده کرد، با تأکید بر مصرف میوه، سبزیجات، ماهی، گوشت سفید، غلات کامل و محصولات لبنی. مصرف مواد غذایی با ویتامین های C و E، بتاکاروتن، فولات و اسیدهای چرب امگا-3 می تواند به حفظ عملکرد شناختی و جلوگیری از پیری مغز کمک کند.
مصرف آب: مصرف آب کافی برای حفظ سلامتی بسیار مهم است، و به خصوص برای افراد مبتلا به اختلال دلیریوم که به دلیل تحریک پذیری بیشتر بدن به خطر دچار خشکی می شوند. برای حفظ هیدراتاسیون مناسب، باید روزانه حداقل هشت لیوان آب مصرف کنید.
توجه به مصرف قند: مصرف زیاد قند می تواند بر روی علائم اختلال دلیریوم تأثیر منفی داشته باشد. بهتر است از مصرف شیرینی ها، نوشیدنی های شیرین، آبمیوه و مواد غذایی پر قند خودداری کنید. بهترین راه برای جایگزینی قند، استفاده از میوه های تازه و خشک، تخمه، و یا چیزهایی مانند عسل است.
مصرف کافئین: مصرف کافئین می تواند بر روی علائم اختلال دلیریوم تأثیر داشته باشد. برای جلوگیری از تحریک شدید بدن، بهتر است از مصرف نوشیدنی های حاوی کافئین مانند قهوه، چای سیاه، نوشابه و شکلات خودداری کنید.
مصرف الکل: مصرف الکل می تواند بر روی علائم اختلال دلیریوم تأثیر بدی داشته باشد. بهتر است از مصرف الکل خودداری کنید، یا حداقل مصرف آن را به کمترین مقدار ممکن برسانید.
مصرف مکمل های غذایی: مصرف مکمل های غذایی می تواند به حفظ سلامتی و بهبود علائم اختلال دلیریوم کمک کند. مکمل هایی مانند ویتامین های B، مگنزیم، اسید فولیک، اسیدهای چرب امگا-3 و روغن کرچک می توانند به بهبود علائم اختلال دلیریوم کمک کنند.
همچنین، برای بهبود علائم اختلال دلیریوم، باید از مصرف مواد مخدر و الکل خودداری کرد و به مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک پایبند بود. همچنین، باید به خواب کافی و کنترل استرس توجه کرد و فعالیت های روزمره مانند ورزش، یوگا و مدیتیشن را انجام داد.
در نهایت، تغذیه مناسب می تواند به بهبود علائم اختلال دلیریوم کمک کند. با توجه به مصرف مواد غذایی سالم و مناسب، مصرف کافی آب، کنترل مصرف قند و الکل، و مصرف مکمل های غذایی، می توان به بهبود علائم این بیماری کمک کرد. بهترین راه برای شروع این رویه های سالم، مشاوره با پزشک و تغذیه شناس متخصص است که می تواند رژیم غذایی مناسب برای شما تعیین کند.
علائم اختلال دلیریوم
اختلال دلیریوم یک بیماری روانی است که به دلیل عوارض شناختی و عصبی آن، می تواند باعث تغییر در وضعیت ذهنی و رفتاری شخص شود. این بیماری معمولاً در سنین بالای 40 سال شروع می شود، اما می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد. در ادامه به بررسی علائم اختلال دلیریوم پرداخته می شود:
- تحریک پذیری: یکی از نشانه های اختلال دلیریوم، افزایش تحریک پذیری بدن است. شخص مبتلا به این بیماری ممکن است به سرعت به محیط پاسخ دهد و به راحتی به تحریکات خارجی واکنش نشان دهد.
- تحریک پذیری عاطفی: شخص مبتلا به اختلال دلیریوم ممکن است تحریک پذیری عاطفی بالایی داشته باشد. این شخص ممکن است به سرعت به احساسات مختلف واکنش نشان دهد و به راحتی از حالتی به حالت دیگر تغییر کند.
- تحریک پذیری جسمی: شخص مبتلا به اختلال دلیریوم ممکن است تحریک پذیری جسمی بالایی داشته باشد، که می تواند باعث تغییر در وضعیت جسمی شخص شود. این شخص ممکن است به سرعت به تحریکات جسمی واکنش نشان دهد و به راحتی تحریک شود.
- تغییرات در شناخت: شخص مبتلا به اختلال دلیریوم ممکن است تغییراتی در شناخت خود تجربه کند. این تغییرات ممکن است شامل افزایش فراموشی، کاهش توانایی تمرکز و حافظه، و کاهش توانایی برای حل مسائل و رفع مشکلات باشد.
- تغییرات در رفتار: شخص مبتلا به اختلال دلیریوم ممکن است تغییراتی در رفتار خود نشان دهد. این تغییرات ممکن است شامل افزایش تحرک، کاهش تحرک، تغییر در الگوی خواب، و تغییر در رفتار روزانه باشد.
- اضطراب و استرس: شخص مبتلا به اختلال دلیریوم ممکن است در مواجهه با موقعیت های استرس زا و اضطرابی، واکنش نشان دهد. این شخص ممکن است به سرعت به خطر پاسخ دهد و به راحتی به وضعیت های استرس زا و اضطرابی واکنش نشان دهد.
علائم اختلال دلیریوم ممکن است شامل تحریک پذیری، تحریک پذیری عاطفی و جسمی، تغییرات در شناخت و رفتار، و اضطراب و استرس باشد. این علائم ممکن است باعث تغییر در وضعیت ذهنی و رفتاری شخص شوند و به خطر افراد اطرافی و خود شخص مبتلا بیاورند. بهترین راه درمان این بیماری، درمان دارویی و روانشناختی است که باید توسط پزشک تجویز شود. همچنین، تغییر در سبک زندگی و رفتارهای مثبت می تواند بهبود درمان این بیماری را افزایش دهد.
نگهداری از افراد مبتلا به دلیریوم
بیماران مبتلا به اختلال دلیریوم نیاز به مراقبت و حمایت دارند. برای نمونه، در مواجهه با افراد مبتلا به این بیماری، باید از شناخت علائم و عوارض این بیماری آگاه باشید. بسیاری از بیماران مبتلا به اختلال دلیریوم به دلیل عوارض شناختی و عصبی آن، دچار تحریک پذیری بالایی هستند. بنابراین، باید فضای آرام و بی صدا برای آن ها فراهم کنید تا بتوانند به آرامش برسند.
علاوه بر این، باید به بیماران این حس را داد که شما به آن ها احترام می گذارید و به آن ها کمک خواهید کرد. برای نمونه، باید با آن ها به طور صریح و واضح صحبت کنید و به آن ها فرصت بدهید تا بیان کنند که چگونه می توانید به آن ها کمک کنید. همچنین، باید به بیماران زمان کافی برای استراحت و آرامش بدهید.
در نهایت، باید به بیماران فرصت داده شود تا به مواردی که برایشان مهم هستند، توجه کنند. برای نمونه، باید به آن ها فرصت داده شود تا با خانواده و دوستان خود تماس بگیرند، به موسیقی گوش دهند، و به فعالیت هایی که برایشان مهم هستند، بپردازند. با این کار، بیماران مبتلا به اختلال دلیریوم می توانند بهبود بیشتری پیدا کنند و درمان آن ها سریع تر انجام شود.
کلام آخر
ما در این مجله روانشناسی همواره در تلاش هستیم، تا با انتشار دانسته های خود بین افراد جامعه به سلامت بیش از پیش افراد جامعه خود بپردازیم. به همین دلیل در این مطلب به معرفی اختلال روان آشفتگی یا اختلال دلیریوم پرداختیم و عوامل و دلایل آن را با یکدیگر بررسی کردیم، امیدوارم این مطلب برای شما مفید واقع شده باشد. ممنونم که ما را تا انتهای مقاله همراهی کردید، مشتاقانه منتظر مشاهده انتقادات و پیشنهادات مفید شما در انتهای این صفحه هستیم.
