ما در این مطلب قصد داریم به معرفی راه هایی برای تشخیص بیش فعالی بپردازیم، همانطور که می دانید بیش فعالی یکی از رایج ترین بیماری ها در میان کودکان است. بیماری های روانی در صورتی که از سنین کم مورد توجه و پیگیری قرار نگیرد، ممکن است در بزرگسالی مشکلات بسیار وخیم تری را برای فرد بیمار به وجود بیاورند. البته به بیش فعالی نمی توان به عنوان یک بیماری روانی نگاه کرد بلکه این یک اختلال خفیف است که با توجه و پیگیری والدین می تواند به راحتی برطرف شود. راه های زیادی برای تشخیص و درمان بیش فعالی وجود دارد که دانستن آن ها می تواند برای هر والدینی ضروری و مفید باشد، به همین دلیل در این مطلب به معرفی این راه ها پرداخته ایم، برای کسب اطلاعات بیشتر تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
بیش فعالی چیست؟
اختلال بیش فعالی با نام رسمی اختلال نقص توجه-بیش فعالی یا ADHD، یکی از اختلالات رفتاری شایع در کودکان و نوجوانان است. این اختلال در بزرگسالان نیز ممکن است ادامه داشته باشد. افراد مبتلا به این اختلال، علائمی از جمله بیش فعالی، بی توجهی و افزایش حرکت های بدنی دارند. علائم اختلال بیش فعالی معمولا در دوره کودکی آغاز می شود و ممکن است تا بزرگسالی ادامه داشته باشد. این علائم در مواردی که شدید باشند، می تواند تأثیرات مختلفی بر روی زندگی فرد داشته باشد، از جمله مشکلات در مدرسه، کار و روابط خانوادگی و اجتماعی هستند.
به طور کلی، علائم بیش فعالی شامل عدم توانایی در تمرکز و توجه، بی توجهی به جزئیات، حرکت های بیش از حد، سختی در کنترل عواطف، سختی در نظم دادن به کار ها و انجام وظایف تکراری و عدم توانایی در پایان دادن به کارها می باشد. علت این اختلال هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما مطالعات نشان داده است که عوامل ژنتیکی، محیطی و شیمیایی می تواند نقش مهمی در بروز این اختلال ایفا کند. درمان این اختلال شامل داروهای روان شناسی و روان درمانی است که به کمک آن ها، فرد مبتلا به این اختلال قادر به کنترل علائم خود خواهد بود.
در نتیجه، اختلال بیش فعالی یکی از اختلالات رفتاری شایع در کودکان و بزرگسالان است. علائم آن شامل بیش فعالی، بی توجهی و افزایش حرکت های بدنی می باشد. عوامل ژنتیکی، محیطی و شیمیایی ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند. درمان این اختلال شامل داروهای روان شناسی و روان درمانی است که به کمک آن ها، فرد مبتلا به این اختلال قادر به کنترل علائم خود خواهد بود.
راه های تشخیص بیش فعالی
راه های تشخیص این اختلال به دو صورت تشخیص کودکی و تشخیص بزرگسالی تقسیم می شود. در واقع افراد در هر سنی که مبتلا به این اختلال باشند ممکن است علائم متفاوتی را نشان بدهند و همین امر تشخیص بیش فعالی را در سنین مختلف متفاوت می کند، در متن زیر به راه های تشخیص بیش فعالی در کودکی و بزرگسالی اشاره خواهیم کرد.
تشخیص کودکی، تشخیص اختلال نقص توجه در کودکان به وسیله متخصصین روانشناسی و روانپزشکی انجام می شود. این تشخیص معمولا با توجه به ملاحظاتی نظیر علائم موجود در کودک، تاریخچه پزشکی خانوادگی و دوره تکاملی کودک صورت می گیرد. برای تشخیص دقیق تر، ممکن است از ابزارهایی مانند پرسشنامه های منظم و مصاحبه با خانواده و معلمان استفاده شود.
تشخیص بزرگسالی، تشخیص این مشکل در بزرگسالان بسیار دشوارتر است. به دلیل اینکه علائم اختلال بیش فعالی در بزرگسالان معمولا متفاوت از علائم کودکی هستند، تشخیص این اختلال به دلیل وجود عوارض فرعی و مشکلات دیگر مانند افسردگی و اضطراب نیز بسیار دشوار است. برای تشخیص دقیق، بهتر است به متخصصین روانشناسی و روانپزشکی مراجعه کنید و با آن ها در مورد علائم و شرایط خود صحبت کنید. برای تشخیص اختلال بیش فعالی، از روش های مختلفی استفاده می شود که شامل موارد زیر می شود:
- پرسشنامه های منظم: استفاده از پرسشنامه های منظم مانند پرسشنامه اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD-RS) و پرسشنامه تشخیصی اختلال بیش فعالی (ASRS) از جمله روش های متداول برای تشخیص این اختلال است.
- مصاحبه با خانواده و معلمان: مصاحبه با خانواده و معلمان می تواند به متخصصین روانشناسی و روانپزشکی کمک کند تا علائم بیش فعالی در کودکان را تشخیص دهند.
- آزمایش های پزشکی: ممکن است برای تشخیص دقیق، آزمایش های پزشکی مانند آزمایش خون، آزمایش EEG و آزمایش اختلالات رفتاری انجام شود.
تشخیص اختلال بیش فعالی نیاز به تجزیه و تحلیل دقیق علائم و شرایط و همچنین آزمایش های متفاوت دارد. بهترین روش برای تشخیص دقیق این اختلال، مراجعه به متخصصین روانشناسی و روانپزشکی است. آن ها می توانند با استفاده از روش های مختلف، علائم بیش فعالی را تشخیص داده و برنامه درمانی مناسب را برای فرد تهیه کنند. درمان مناسب این اختلال می تواند بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی فرد داشته باشد، بنابراین بهتر است در صورت بروز علائم بیش فعالی، به متخصصین مربوطه مراجعه کنید.
تاثیر بیش فعالی بر زندگی
اختلال بیش فعالی و نقص توجه یا ADHD، بر زندگی افراد تأثیراتی قابل توجه و مهم دارد. این اختلال می تواند در زندگی روزمره، تحصیلی و اجتماعی فرد تأثیرات منفی داشته باشد. اگر فرزند شما با اختلال بیش فعالی تشخیص داده شده است و یا علائم این اختلال را در او مشاهده می نمایید، پیشنهاد می شود مقاله بهترین مشاور کودک بیش فعال در تهران را نیز مطالعه فرمایید.
تحصیلات: افراد مبتلا به ADHD معمولاً با مشکلاتی در تحصیلات مواجه هستند. آن ها ممکن است دشواری در تمرکز و توجه داشته باشند و نتوانند به خوبی درس بخوانند. همچنین، ممکن است نتوانند به خوبی از فرصت های تحصیلی استفاده کنند و به صورت پیوسته از تحصیلات خود ناامید شوند.
کار: افراد مبتلا به ADHD ممکن است با مشکلات در کار مواجه شوند. آن ها ممکن است دشواری در تمرکز و توجه داشته باشند و نتوانند به خوبی به کار خود بپردازند. همچنین، ممکن است نتوانند به خوبی با همکاران خود ارتباط برقرار کنند و به صورت پیوسته به مشکلات در کار خود برخورد کنند.
رفاه اجتماعی: افراد مبتلا به ADHD ممکن است با مشکلاتی در رفاه اجتماعی مواجه شوند. آن ها ممکن است دشواری در برقراری روابط اجتماعی داشته باشند و به صورت پیوسته از روابط خود ناراضی باشند. همچنین، ممکن است نتوانند به خوبی در فعالیت های اجتماعی شرکت کنند و به صورت پیوسته از فعالیت های اجتماعی خود ناامید شوند.
درمان: افراد مبتلا به ADHD می توانند با درمان مناسب بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی خود داشته باشند. درمان شامل داروهای روان شناسی و روان درمانی است که به کمک آن ها، فرد مبتلا به ADHD قادر به کنترل علائم خود خواهد بود. همچنین، افراد مبتلا به ADHD می توانند با تغییر رفتار و زندگی خود، بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی خود داشته باشند.
اختلال بیش فعالی و نقص توجه بر زندگی افراد تأثیرات مهمی دارد. درمان مناسب می تواند بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی فرد داشته باشد و به افراد مبتلا به این اختلال کمکند. بنابراین، در صورت بروز علائم بیش فعالی و نقص توجه، بهتر است به متخصصین روانشناسی و روانپزشکی مراجعه کرده و برنامه درمانی مناسب را برای خود تهیه کنید. همچنین، با استفاده از راهکارهای مختلفی مانند تغییر رفتار و زندگی، می توانید بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی خود داشته باشید و با مشکلات این اختلال مواجه شده، به صورت مؤثری مقابله کنید.
اهمیت زمان درمان ADHD
اختلال بیش فعالی و نقص توجه یا ADHD، یکی از اختلالات روانی شایع در کودکان و نوجوانان است. این اختلال باعث می شود فرد دچار مشکلاتی در حفظ توجه، کنترل عصبی و حرکتی شود. درمان به موقع بیش فعالی می تواند بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی فرد داشته باشد. برای درمان بیش فعالی می توان از روش های مختلفی استفاده کرد که عبارتند از:
- داروهای روانشناسی: داروهایی که برای درمان بیش فعالی استفاده می شوند، شامل مهارکننده های بتا، آنتیدپرسانت ها و استیمولانت ها هستند. این داروها به کمک کنترل علائم بیش فعالی و نقص توجه در فرد مبتلا به ADHD می توانند کمک کنند.
- روان درمانی: در این روش درمانی، فرد مبتلا به بیش فعالی، با استفاده از تکنیک های مختلفی مانند تکنیک های مدیریت رفتاری، تکنیک های مدیریت توجه و تکنیک های مدیریت احساسات، به کنترل علائم خود خواهد رسید.
- تغییر رفتار و روش زندگی: با تغییر رفتار و روش زندگی، می توان به کنترل علائم بیش فعالی و نقص توجه در فرد مبتلا به ADHD کمک کرد. این شامل تغییر در روال غذایی، انجام ورزش، تغییر در روال خواب و استفاده از تکنیک های مختلف مانند تکنیک های مدیتیشن و یوگا است.
همچنین لازم است بدانید، تأخیر در درمان بیش فعالی می تواند به مشکلات جدی در زندگی فرد منجر شود. افرادی که تاخیر در درمان بیش فعالی دارند، ممکن است با مشکلاتی مانند اختلال در رشد و توسعه، مشکلات در تحصیلات، مشکلات در کار و مشکلات در روابط اجتماعی مواجه شوند. بنابراین درمان بیش فعالی به عنوان یکی از مهم ترین مسائل در مواجهه با این مشکل به شمار می رود.
با مراجعه به متخصصین روانپزشکی و روانشناسی و شروع به درمان مناسب، فرد مبتلا به ADHD می تواند به کنترل علائم خود برسد و بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی خود داشته باشد. همچنین درمانی، به کمک فرد مبتلا به ADHD، از بروز مشکلات جدی در زندگی خود جلوگیری خواهد شد. همچنین، استفاده از روش های مختلفی مانند تغییر رفتار و روش زندگی، به همراه درمان دارویی یا روان درمانی، می تواند بهبود قابل توجهی در علائم و کیفیت زندگی فرد داشته باشد.
برای کنترل بیش فعالی و نقص توجه و بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا به ADHD، درمان به موقع بسیار مهم است. با مراجعه به متخصصین روانپزشکی و روانشناسی، می توانید برنامه درمانی مناسبی برای خود تهیه کنید و با استفاده از راهکارهای مختلفی، به کنترل علائم خود برسید. همچنین، بهتر است به کمک خانواده و دوستان، از بروز مشکلات جدی جلوگیری کنید و به طور مؤثری با مشکلات خود مقابله کنید.
رژیم غذایی درمان بیش فعالی
بله، تغییرات در روال غذایی می تواند به کنترل علائم بیش فعالی کمک کند. گرچه تغییرات در رژیم غذایی به تنهایی نمی تواند این اختلال را درمان کند، اما می تواند بهبود قابل توجهی در علائم آن ایجاد کند. برخی مواد غذایی می توانند علائم بیش فعالی را تشدید کنند، مانند قند و شکلات، در حالی که برخی دیگر مواد غذایی می توانند به کاهش علائم کمک کنند، مانند مواد غذایی حاوی اسیدهای چرب امگا-۳ و غذاهای حاوی پروتئین می باشند که تاثیر قابل توجهی در درمان و کاهش اثرات این اختلال دارند.
مصرف مواد غذایی حاوی اسیدهای چرب امگا-۳ مانند ماهی، گردو و کره بادام زمینی، می تواند به کاهش علائم بیش فعالی کمک کند. همچنین، مصرف مواد غذایی حاوی پروتئین مانند گوشت، مرغ، ماهی، حبوبات و سویا، می تواند به کاهش علائم کمک کند. از سوی دیگر، مصرف بیش از حد قند و شکلات می تواند علائم بیش فعالی را تشدید کند. همچنین، برخی مواد غذایی حاوی رنگ و مواد نگهدارنده، می توانند بر روی علائم بیش فعالی تأثیر منفی داشته باشند.
بنابراین، تغییرات در روال غذایی می تواند به کاهش علائم بیش فعالی کمک کند. برای بهبود کیفیت رژیم غذایی، می توانید به مصرف مواد غذایی سالم و غنی از اسیدهای چرب امگا-۳ و پروتئین توجه کنید و از مصرف مواد غذایی شیرین و حاوی رنگ و مواد نگهدارنده کاسته و به مصرف مواد غذایی طبیعی و سالم تمرکز کنید. همچنین، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه خود مشورت کنید تا برنامه رژیم غذایی مناسبی برای کنترل علائم بیش فعالی خود تهیه کنید.
تاثیر خانواده در درمان بیش فعالی
خانواده به عنوان یک واحد مهم در درمان بیش فعالی نقش بسیار مهمی دارند. برای درمان این اختلال، تغییرات در رفتارها و روابط خانوادگی می تواند مؤثر باشد. در ادامه به برخی از تاثیرات خانواده در درمان بیش فعالی اشاره می کنیم:
ایجاد محیط حمایت کننده: خانواده می تواند با ایجاد محیطی حمایت کننده، به کاهش اضطراب و استرس کودک کمک کند. این محیط حمایت با ایجاد رابطه نزدیک و مثبت بین اعضای خانواده ایجاد می شود.
تقویت مهارت های ارتباطی: خانواده می تواند با تقویت مهارت های ارتباطی، به کاهش تنش های روابطی داخل خانواده کمک کند. این مهارت ها شامل شنیدن فعال، ارتباط برقرار کردن با کودک و نوجوان، ارتباط برقرار کردن با همسر و همچنین ارتباط برقرار کردن با اعضای دیگر خانواده می شوند.
تقویت مهارت های مدیریت رفتار: خانواده می تواند با تقویت مهارت های مدیریت رفتار، به کاهش رفتارهای ناپسند کودک کمک کند. این مهارت ها شامل تعیین مرزها، تعیین قوانین خانوادگی، تقدیر خود کنترلی و تشویق به رفتارهای مثبت می شوند.
تقویت مهارت های مدیریت احساسات: خانواده می تواند با تقویت مهارت های مدیریت احساسات، به کاهش اضطراب و استرس کودک و نوجوان کمک کند. این مهارت ها شامل تشویق به بیان احساسات، تشویق به تعبیر و تفسیر صحیح احساسات، تشویق به برقراری ارتباط و ایجاد رابطه نزدیک با خانواده می شوند.
به طور کلی، خانواده می تواند در درمان بیش فعالی نقش مهمی ایفا کند. با توجه به اینکه این اختلال رفتاری می تواند بر رفتار کودک و نوجوان و همچنین روابط خانوادگی تأثیر گذاشته، تقویت ارتباطات خانوادگی و تقویت مهارت های رفتاری و احساساتی می تواند به کاهش علائم بیش فعالی کمک کند. لذا، بهتر است خانوادهها با همکاری با متخصصین درمانی، برنامه درمانی مناسب خود را تهیه و پیگیری کنند.
کلام آخر
ما در این مجله روانشناسی همواره در تلاش هستیم تا با انتشار دانسته های خود قدمی هرچند کوچک در افزایش سطح سلامت روانی و رفتاری جامعه خود برداریم. به همین دلیل ما در این مطلب به معرفی علائم و روش های تشخیص بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان پرداختیم، امیدوارم این مطلب برای شما مفید واقع شده باشد. ممنونم که ما را تا انتهای مقاله همراهی کردید، مشتاقانه منتظر مشاهده انتقادات و پیشنهادات شما در انتهای این صفحه هستیم.
