ما در این مطلب قصد داریم به معرفی اختلالی شایع به نام اختلال بیش فعالی بپردازیم، بر خلاف تصور عموم اختلال بیش فعالی به کودکان محدود نمی شود بلکه در سنین بزرگسالی نیز ممکن است در افراد تشخیص داده شود. همچنین باید بدانید این است که اگر این اختلال در سنین خردسالی در کودکان مورد درمان قرار بگیرد می تواند از وقوع هر نوع اختلال دیگری در سنین بزرگسالی در فرزند شما جلوگیری کند. به همین دلیل لازم است که در این باره دقت و توجه کافی داشته باشید و برای درمان این بیماری تمام تلاش خود را بکنید، اگر مایلید درباره این بیماری بیشتر بدانید پیشنهاد می کنم تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.
اختلال بیش فعالی چیست؟
اختلال بیش فعالی/ نقص توجه با بیش فعالی (Attention Deficit Hyperactivity Disorder یا ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان و نوجوانان است. این اختلال معمولا در سنین کودکی شروع می شود و ممکن است تا دوران بزرگسالی ادامه داشته باشد. علائم این اختلال بیش فعالی شامل بیش فعالی، ناتوانی در توجه، ناتوانی در کنترل اندام های حرکتی و رفتاری، نارضایتی از شرایط صفحه ای و اجتماعی، غیر معمول بودن در مقایسه با همسالان و ناتوانی در پایداری در کار و درس می شود.
علل اختلال بیش فعالی می تواند متنوع باشد، از جمله عوامل ژنتیکی، محیطی، شیمیایی و مغزی. این اختلال معمولا در کودکانی که تحت تاثیر عوامل محیطی مانند مصرف دارو یا مواد مخدر، تغذیه ناصحیح، نقص خواب و یا مشکلات خانوادگی قرار دارند، بیشتر دیده می شود. تشخیص این اختلال بیش فعالی توسط یک پزشک تخصصی و یا متخصص روانشناسی با استفاده از ابزارهای مربوطه صورت می گیرد. درمان این اختلال شامل داروها، روش های رفتاری مانند مدیریت رفتار، مدیریت والدین و تغییرات در روش زندگی می شود.
به عنوان والدین و مربیان، می توانید با رعایت چند مورد از محیط زندگی کودکان خود، به کاهش علائم اختلال بیش فعالی کمک کنید. این شامل ایجاد یک برنامه روزانه، ارائه حمایت و عوامل محرک مثبت، ارائه راهنمایی برای حل مسائل و توسعه مهارت های اجتماعی است. همچنین، تغذیه سالم و ورزش منظم نیز می تواند به بهبود علائم این اختلال کمک کند. اختلال بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان و نوجوانان است که به کمک درمان های مربوطه و رعایت محیط زندگی مناسب، می توان به کاهش علائم آن کمک کرد.
راه های تشخیص اختلال بیش فعالی
اختلال بیش فعالی/ نقص توجه با بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان و نوجوانان است. تشخیص این اختلال معمولا توسط یک پزشک تخصصی و یا متخصص روانشناسی با استفاده از ابزارهای مربوطه صورت می گیرد. در ادامه، به برخی از روش های تشخیص این اختلال اشاره می کنیم، برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره می توانید مقاله راه های تشخیص بیش فعالی را نیز مطالعه نمایید.
- مصاحبه با پزشک: برای تشخیص اختلال بیش فعالی، پزشک با بیمار و خانواده او مصاحبه می کند. این مصاحبه شامل بررسی علائم، تاریخچه بیماری، تاریخچه درمان، مشکلات خانوادگی و تحصیلی و دیگر موارد مرتبط می شود.
- مشاهده رفتاری: پزشک ممکن است برای تشخیص این اختلال، رفتار کودک را به صورت مستقیم مشاهده کند. این مشاهدات شامل بررسی رفتارهای بیش فعال، ناتوانی در توجه و کنترل اندام های حرکتی است.
- ابزار سنجش: پزشک ممکن است از ابزارهای سنجش مختلفی استفاده کند تا علائم اختلال بیش فعالی را تشخیص دهد. این ابزارها شامل مقیاس های رفتاری، مقایسه با جمعیت عمومی و تست های نوروپسیکولوژیکی می شوند.
- بررسی مسائل جسمی: پزشک ممکن است برای تشخیص این اختلال، بررسی مسائل جسمی مانند مشکلات شنوایی و دید، ناتوانی در حرکت، بیماری های خاص و مشکلات تغذیه ای را انجام دهد.
- ترکیب تمامی روش ها: بهترین روش برای تشخیص اختلال بیش فعالی، ترکیب تمامی روش های فوق است. این شامل مصاحبه با پزشک، مشاهده رفتاری، استفاده از ابزار سنجش و بررسی مسائل جسمی است.
تشخیص اختلال بیش فعالی نیازمند تجزیه و تحلیل دقیق و جامعی از علائم و شرایط بیمار است. تشخیص این اختلال معمولا توسط یک پزشک تخصصی و یا متخصص روانشناسی با استفاده از ابزارهای مربوطه صورت می گیرد. به عنوان والدین و مربیان، شناخت علائم این اختلال و مراجعه به پزشک در صورت وجود شک، می تواند به بهبود رفتار و کاهش مشکلات کودک کمک کند.
راه های درمان بیش فعالی
اختلال بیش فعالی/ نقص توجه با بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان و نوجوانان است. درمان این اختلال شامل داروها، روش های رفتاری مانند مدیریت رفتار، مدیریت والدین و تغییرات در روش زندگی می شود. در ادامه، به برخی از روش های درمان این اختلال اشاره می کنیم:
داروها: داروهای مختلفی برای درمان اختلال بیش فعالی وجود دارد. این داروها شامل استیمولان ها و غیر استیمولان ها هستند. استیمولان ها مانند متیل فنیدات (Ritalin) و دکستروآمفتامین (Dexedrine) از این دست هستند. غیر استیمولان ها مانند استراترا (Strattera) و گوانفاسین (Intuniv) نیز به کاهش علائم این اختلال کمک می کنند.
مدیریت رفتار: این روش شامل آموزش به کودکان و نوجوانان مهارت های مدیریت رفتار و حل مسئله است. به عنوان مثال، می توان به آموزش مهارت های اجتماعی، مدیریت خشم و استفاده از راهنمایی برای حل مسائل اشاره کرد.
مدیریت والدین: این روش شامل آموزش والدین در مورد رفتار کودکان است. والدین ممکن است آموزش هایی در خصوص مدیریت رفتار، مدیریت خشم، ارتباطات موثر با کودکان و ایجاد محیط زندگی مناسب برای کودکان خود دریافت کنند.
تغییرات در روش زندگی: می توان با تغییراتی در روش زندگی به کاهش علائم این اختلال کمک کرد. به عنوان مثال، رعایت زمان خواب مناسب، تغذیه سالم، ورزش منظم و کاهش میزان مصرف قند و شکر می تواند به بهبود علائم این اختلال کمک کند.
روش های مکمل: روش های مکمل مانند آروماتراپی، یوگا و ماساژ نیز ممکن است به بهبود علائم این اختلال کمک کنند. با این حال، قبل از استفاده از هر یک از این روش ها، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
درمان اختلال بیش فعالی شامل داروها، روش های رفتاری، مدیریت والدین و تغییرات در روش زندگی است. بهترین راه برای درمان این اختلال، ترکیب این روش ها و همکاری با پزشک و متخصصان مربوطه است. همچنین، رعایت رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و ترتیب در نوع و میزان خواب و استراحت می تواند به بهبود علائم این اختلال کمک کند. به عنوان والدین و مربیان، باید توجه و مراقبت ویژه ای به کودکانی داشته باشید که احتمال مشکلات رفتاری و اختلال بیش فعالی در آن ها وجود دارد. علاوه بر این، بهتر است با پزشک خود در مورد هرگونه مشکل رفتاری و علائم مشکوک به این اختلال مشورت کنید.
تغذیه مناسب کودکان بیش فعال
تغذیه سالم و مناسب برای کودکان با اختلال بیش فعالی یا نقص توجه با بیش فعالی (ADHD) بسیار مهم است. تغذیه مناسب می‌تواند به بهبود علائم این اختلال کمک کند و به کودکان کمک کند تا کنترل بهتری بر روی رفتارهای خود داشته باشند. در ادامه به برخی از نکات و راهکارهایی که به کودکان با ADHD در تغذیه آن ها کمک می کند اشاره می کنیم.
رعایت رژیم غذایی سالم: رعایت یک رژیم غذایی سالم که شامل میوه ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین ها، گیاهان روغنی و محصولات لبنی است، به دلیل محتوای بالایی از ویتامین ها، مواد معدنی، فیبر و آنتی اکسیدان ها به بهبود علائم ADHD کمک می کند.
مصرف پروتئین ها: پروتئین ها به عنوان منبع اصلی اسید آمینه، برای تولید نوروترانسمیتر های مغزی مانند سروتونین، دوپامین و نوراپینفرین ضروری هستند. مصرف مقدار کافی پروتئین ها از منابع مختلف مانند گوشت، ماهی، تخم مرغ، لبنیات و حبوبات به بهبود علائم ADHD کمک می کند.
کنترل میزان مصرف قند و شکر: مصرف بیش از حد قند و شکر می تواند به تحریک افزایش سطح قند خون و ایجاد نوسانات قند خون در کودکان با ADHD منجر شود. به عنوان جایگزین، می توانید میوه های تازه، سبزیجات و غلات کامل را به جای مواد شیرین به کودکان خود داده و از محصولات غذایی پر قند و شیرین خودداری کنید.
مصرف مواد معدنی: مواد معدنی مانند آهن، روی، منیزیم و کلسیم به لحاظ اهمیت آن ها در جذب نوروترانسمیتر های مغزی و سلامت پوست و مو، برای کودکان با ADHD بسیار حائز اهمیت است. می توانید از منابع مختلف مانند گوشت قرمز، تخم مرغ، سبزیجات تاریک رنگ، ماهی و محصولات لبنی برای تأمین مواد معدنی در رژیم غذایی کودکان خود استفاده کنید.
از مصرف روغن ماهی و اسیدهای چرب امگا-۳ استفاده کنید: مصرف روغن ماهی و اسیدهای چرب امگا-۳ نیز به بهبود علائم ADHD کودکان کمک می کند. این مواد معدنی می توانند به بهبود عملکرد مغزی، کاهش تحریک و افزایش تمرکز و توجه در کودکان با ADHD کمک کنند. می توانید ماهی های چرب مانند ماهی سالمون، ماهی تن، ماهی ماکرل و همچنین از مکمل های حاوی اسیدهای چرب امگا-۳ استفاده کنید.
مصرف مکمل های ویتامینی: مصرف مکمل های ویتامینی مانند ویتامین B6، ویتامین C و ویتامین D نیز به بهبود علائم ADHD کمک می کند. این ویتامین ها می توانند به کاهش تحریک، افزایش تمرکز و توجه و بهبود عملکرد مغزی کودکان با ADHD کمک کنند.
از نوشیدن مقدار کافی آب مطمئن شوید: نوشیدن مقدار کافی آب برای حفظ رطوبت و سلامتی بدن و حفظ تمرکز و توجه در کودکان با ADHD بسیار حائز اهمیت است. به عنوان جایگزین، از نوشیدن نوشابه، نوشیدنی های انرژی بخش و محصولات دیگر با محتوای قند بالا خودداری کنید.
رعایت یک رژیم غذایی سالم و مناسب و مصرف مواد معدنی، پروتئین ها، ویتامین ها و اسیدهای چرب امگا-۳ به بهبود علائم ADHD کودکان کمک می کند. بهترین راهکار برای تغذیه کودکان با ADHD، مشاوره با پزشک و متخصصان تغذیه است تا بتوانید برای کودک خود رژیم غذایی مناسب و شخصی سازی شده را انتخاب کنید.
تاثیرات بیش فعالی در زندگی اجتماعی
اختلال بیش فعالی با نقص توجه (ADHD) یک اختلال رفتاری است که بر توجه، تمرکز، کنترل عاطفی و عملکرد اجرایی تأثیر می گذارد. این اختلال ممکن است باعث شود فردی که به آن مبتلاست، دچار مشکلاتی در زندگی اجتماعی خود شود. در ادامه به تأثیرات اختلال بیش فعالی بر زندگی اجتماعی افراد می پردازیم.
- مشکلات در برقراری روابط: افراد با ADHD ممکن است دچار مشکلاتی در برقراری روابط اجتماعی با دیگران شوند. آن ها ممکن است نتوانند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند و به دلیل بی توجهی و عدم تمرکز، از اطلاعات مهمی که برای برقراری رابطه لازم است، عبور کنند.
- کمبود مهارت های ارتباطی: افراد با ADHD ممکن است به دلیل مشکلاتی در توجه و تمرکز، نتوانند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند و درک درستی از عواطف و نیازهای دیگران نداشته باشند. این ممکن است منجر به مشکلاتی در تعاملات اجتماعی شود و باعث ایجاد مشکلات در روابط شخصی و حرفه ای شود.
- مشکلات در تعاملات گروهی: افراد با ADHD ممکن است دچار مشکلاتی در تعاملات گروهی شوند، از جمله مشکلات در نظر گرفتن نظرات دیگران و هماهنگی با آن ها برای رسیدن به یک هدف مشترک. این ممکن است باعث شود که آن ها از گروه های اجتماعی خود دور شوند و در شرایطی که تعامل گروهی لازم است، دچار مشکل شوند.
- مشکلات در پذیرش قوانین و قواعد: افراد با ADHD ممکن است به دلیل نقص توجه و کنترل عاطفی، نتوانند قوانین و قواعد را به خوبی پذیرفته و اجرا کنند. این ممکن است باعث شود که آن ها در شرایطی که رعایت قوانین و قواعد ضروری است، دچار مشکل شوند و باعث شود که دیگران از آن ها خسته شوند.
- مشکلات در مدیریت خشم: افراد با ADHD ممکن است به دلیل نقص توجه و کنترل عاطفی، به سرعت خشمگین شوند و نتوانند به خوبی دیگران در شرایطی که این امر لازم است، کنترل خشم خود را حفظ کنند. این ممکن است باعث شود که روابط اجتماعی آن ها به خطر بیفتد و با دیگران دچار مشکل شوند.
- مشکلات در حفظ تعادل کار-زندگی: افراد با ADHD ممکن است به دلیل مشکلاتی در توجه و تمرکز، نتوانند به خوبی تعادلی بین کار و زندگی شخصی خود داشته باشند. این ممکن است باعث شود که روابط خانوادگی و اجتماعی آن ها به خطر بیفتد و باعث شود که از دست دادن کار یا خانواده خود دچار مشکل شوند.
- افزایش خطر اعتیاد: افراد با ADHD به دلیل مشکلاتی در کنترل عاطفی، ممکن است به سرعت به مواد مخدر و الکل روی بیاورند. این ممکن است باعث شود که روابط اجتماعی آن ها به خطر بیفتد و باعث شود که دچار مشکلات شدید روانی و جسمی شوند.
- افزایش خطر اختلافات حقوقی: افراد با ADHD ممکن است به دلیل مشکلاتی در توجه و تمرکز، نتوانند به خوبی قوانین و قواعد را پیروی کنند. این ممکن است باعث شود که در شرایطی که رعایت قوانین و قواعد ضروری است، دچار مشکل شوند و باعث شود که به اختلافات حقوقی و قانونی بیفتند.
در نتیجه، اختلال بیش فعالی با نقص توجه ممکن است باعث شود که فردی که به آن مبتلاست، دچار مشکلاتی در زندگی اجتماعی خود شود. برای کاهش تأثیرات این اختلال، می توان از روش های مختلفی مانند مشاوره، داروها و تغییرات سبک زندگی استفاده کرد.
کلام آخر
ما در این مجله روانشناسی همواره در تلاش هستیم تا با انتشار دانسته های خود به سلامت بیش از پیش جامعه خود در زمینه روحی و روانی بینجامیم. به همین دلیل در این مقاله به معرفی اختلال بیش فعالی پرداختیم و عوامل و دلایل آن را با یکدیگر بررسی کردیم، امید است که همه کسانی که به این اختلال مبتلا هستند به سرعت بهبود یابند. ممنونم که ما را تا انتهای این مطلب همراهی کردید، در صورت داشتن انتقادات و پیشنهادات خوشحال می شویم که آن را در انتهای این صفحه با ما در میان بگذارید.
